Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

ΤΟ ΣΙΛΟ

-Παππού πες μου μια ιστορία
- Ποια θες;
- να αυτή… με τους εργάτες και τα αίματα… τότε
" Είχα τότε, στο έχω ξαναπεί, θυμάσαι; το αργαστήρι , σαμάρια μερεμέταγα και πετάλωνα βασταγερά, μουλάρια και γαϊδούρια, που τα ‘φερναν φορτωμένα απ’ τα χωριά. Όλο και κάποιο πέταλο τους έφεγε στο δρόμο. Από εκεί όλη μέρα έβλεπα και μάθαινα όλα όσα γίνονταν . Ήτανε βλέπεις το χτήρι στο γύρο της αγοράς
΄Κείνα τα χρόνια , παιδί μου, εδώ στην Πύρκα, το ψωμί ήταν λίγο και οι δουλειές με το ντουφέκι. Σκόρπια μεροκάματα στη χάση και τη φέξη ... Είναι, φαίνεται, στη μοίρα τούτου του μικρού τόπου οι άνθρωποί του να τζαουνιάζουν στα βράχια να ξεχερσώνουν και να μερεύουν λόγγους κάθε λογής. Να πιάνονται και να κοιτάνε να ζήσουν από το τίποτα. Είχαν φτάσει κάπου δέκα χρόνια πριν και οι πρόσφυγες και το γκουβέρνο τι να πρωτομπαλώσει . Πληγές ανοιχτές ο τόπος και τα κορμιά μας… Όσοι είχαν χωριά τα κουτσοβόλευαν κι έφερναν τη φτώχεια τους βόλτα. Ήταν και άλλοι όμως, πολλοί, εδώ στην Πύρκα που είχαν μόνο τα χέρια τους. Κάθε ξημέρωμα κατέβαιναν στο μεϊντάνι και αν ήταν τυχεροί βρίσκανε μεροδούλι χαμαλίκι. Οι πιο πολλοί περίμεναν να φτάσει κάποιο καράβι με στάρι στο λιμάνι για τους μύλους να ξεφορτώσουν ή να φορτώσουν σταφίδα για έξω. Ώσπου εκείνο το Μάη τους ήρθε το κακό μαντάτο. Ο αφέντης του κυλινδρόμυλου αποφάσισε να φτιάξει σιλό και η μαούνα να αδειάζει το στάρι κατευθείαν στο μύλο χωρίς να έχει ανάγκη τους χαμάληδες. Είχε πάρει και σχετική άδεια λέγανε από την κεντρική διοίκηση. Οι εργάτες του λιμανιού ξεσηκώθηκαν. Από κοντά και οι μαγαζάτορες και οι τεχνίτες που είχαν τα εργαστήρια τους εκεί γύρω στο λιμάνι. Μικρή η Πύρκα, όλοι όλο και κάποια συγγένεια είχαν . Γαμπροί, κουμπάροι, ξαδέρφια...Γενική απεργία, κλείσανε τα μαγαζιά και οι δρόμοι και μερικοί ανέβηκαν σε μια σκούνα και κινήθηκαν να εμποδίσουν τη μαούνα που έφτανε να δέσει. Ο Μεγαλομυλωνάς μια και δυό στο νομάρχη να ζητάει το δίκιο του και προστασία… οι χωροφύλακες δεν έφταναν να σταματήσουν την εργατιά, που όλο και πλήθαινε και που στα περασμένα χρόνια είχε πρωτοστατήσει στα γεγονότα της σταφίδας , χτυπήθηκε, φυλακίστηκε, εκτελέστηκε και είχε κάτσει αγκάθι στο μάτι των αφεντάδων. Τέτοιο αναβρασμό να δει ο νομάρχης κατελήφθη από το χλωμό πανικό της εξουσίας και κάλεσε το στρατό, από το κοντινό στρατόπεδο νεοσυλλέκτων να επιβάλλει την τάξη. Πήγε ο στρατός στο λιμάνι και βάρεσε στο ψαχνό. Ένας νεκρός στη σκούνα και έξη εκεί γύρω από το λιμάνι. Φούσκωσε η οργή τον κόσμο, σήκωσε τους νεκρούς του και ανέβαινε θάλασσα μαύρα και κόκκινα λάβαρα κατά την πλατεία και τη νομαρχία, ο στρατός κλείστηκε στο στρατόπεδο ο νομάρχης τον κατάπιε η γη και ο κόσμος να περιφέρει τα σκοτωμένα παιδιά του γυρεύοντας εκδίκηση. Έφτασε και ο υπουργός με εντολή να συμβιβάσει τις δυο πλευρές, να καταλαγιάσει ο κόσμος και να λειτουργήσει το σιλό. Έριξε το φταίξιμο στην κακιά στιγμή, οι στρατιώτες ήταν άπειροι είπε, το ίδιο και ο επικεφαλής, έχασε την ψυχραιμία του και έδωσε την εντολή, χωρίς να έχει τέτοια εντολή ο ίδιος. Τι να ‘λεγε παιδί μου… Πρότεινε οι μυλωνάδες να δώσουν μια βοήθεια σε όσους θα έχαναν τη δουλειά τους. Κάπου διακόσιοι φαμελιάρηδες έμειναν στο δρόμο… Λίγα πρότεινε ο υπουργός, λιγότερα αποδέχτηκαν οι μυλωνάδες, οι λιμενεργάτες αντέδρασαν οι άλλοι όμως είχαν την κυβέρνηση και τα τουφέκια…
- και δε μου λες παππού φυλακώθηκαν εκείνοι που σκότωσαν τους ανθρώπους;
- Έγινε δικαστήριο τον άλλο χρόνο. Όμως παιδί μου κατηγορούμενοι δεν ήταν ούτε οι χωροφυλάκοι, ούτε ο νομάρχης, ούτε ο μυλωνάς και οι στρατιώτες. Εργάτες κάτσαν στο σκαμνί.. Πρωταίτιοι λέει στα επεισόδια. Διατάραξη της κοινωνικής γαλήνης και άλλα τέτοια. Ζόρικα χρόνια. Ο Βενιζέλος είχε χάσει τις εκλογές, παρά τρίχα είχε γλυτώσει να μη σκοτώσουν και τον ίδιο στην Κηφισίας, ο Τσαλδάρης … Ήτανε πια και ο Μεταξάς στη βουλή, θα τα μάθεις στο σχολειό…"
- Περάσανε τα χρόνια. Μεγάλωσα παππού.. τίποτα δεν μου είπαν στο σχολειό. Τίποτα…
ΑΘΗΝΑ 22/5/2016

Δεν υπάρχουν σχόλια: