ΚΗΔΕΙΑ

Το αγγελτήριο θανάτου
 στο στύλο της ΔΕΗ
μας ξάφνιασε

« ΚΗΔΕΙΑ
     του
ΙΩΑΝΝΗ  ............»

Ο νους μας πήγε σε κάποιο
 συνονόματο και συγγενή του
 που λείπει χρόνια στην Αθήνα

Τόσο πολύ τον είχαμε ξεχάσει

εκεί στο ίδρυμα που τον είχαν
τα τελευταία χρόνια
Πολυομυελίτιδα λέει στο στρατό
του αχρήστευσε τα πόδια
κι ήταν ο Γιάννης ολημερίς
 στο καροτσάκι  του και γύριζε
με τα γερά του χέρια τις ρόδες
και πήγαινε  στη μεγάλη δημοσιά
ως έξω απ’ το χωριό

Έτσι κύλαγε τις μέρες του και τη ζωή του

Έγερνε το κεφάλι στη μια μεριά
και έσφιγγε το στόμα  του με πείσμα
κι όλο μας αγγάρευε εμάς τα μικρά παιδιά
 να του φουσκώνουμε με μια τρόμπα
του χεριού φλιτ  φλιτ τα λάστιχα
Μιλούσε λίγο ένα γεια μια καλημέρα
κι  ύστερα πάλι χανόταν  σε μια βουβή
απλωμένη  ως πέρα  όσο έφταναν  τα μάτια του
μελαγχολία
Αυτά θυμάμαι μόνο από το Γιάννη
και το ένα παπούτσι που ήταν πιο χοντρό
στο πόδι  που είχε κοντύνει η αρρώστια

Τη θέλησή του να υπάρξει  θυμάμαι
 το πείσμα του…

ΒΑΣΙΛΑΚΙ 17/2/2016