ΚΑΜΑΚΙ

Στο δρόμο απαντηθήκαμε και σκέφτηκα τι τύχη

τέτοιο παιδί και τι κορμί και τι γαμάτα στήθη

κι όπως δεν το ‘χω τίποτα ν’ αρχίζω την κουβέντα
-πως είσαι τόσο όμορφη και πως μυρίζεις μέντα !!!!

και άλλα πολλά σε φούμερνα λιμά που συνηθίζουν
οι μάγκες που γουστάρουνε μα οι γκόμενες τους πρήζουν

αμίλητες και σοβαρές το δρόμο να πηγαίνουν
αδιάφορες σε όσα ακούν και σ’ όσα τους γυρεύουν

κι έλεγα κι ακολούθαγα τα σκέρτσα των γοφών σου
και τότε θέλησα να δω το χρώμα των ματιών σου

Δίπλα σου όπως έφτασα σε κοίταξα στα μάτια
στη λούμπα μέσα πάτησα και έγινα κομμάτια

Αλλού γυαλιά αλλού εγώ και όλος μέσα στη λάσπη
- πες μου λιγάκι αν με θες ή θες να γίνω στάχτη;

Με άγχος σε ερώτησα και μούτρο λασπωμένο
και αν με βρίσκεις όμορφο έστω χαριτωμένο…

μου ‘πες χωρίς να κουνηθείς να ‘ρθεις να με βοηθήσεις
«σπίτι σου πάνε να πλυθείς και έλα να με ρωτήσεις»

Από τα γέλια λύθηκες διπλώθηκες στα δύο
κι έφυγα δίχως να σταθώ δίχως να πω αντίο….

ΑΘΗΝΑ   22/1/2016