ΟΙΩΝΟΙ

Τρείς οι δικές μου γάτες
και μια  ξένη τέταρτη
καμουζή στο χρώμα  «κοοοτσίτττ»  είπα
κι έφυγε κατά το κοιμητήρι

κι ο λιόκαρπος   στα γυμνά
δαρμένα δέντρα  πράσινος
 σα στενοχώριες…..

Τα πρωτοβρόχια αργούν
και το κάρο προχωρούσε αργά
 μέσα σε κόκκινη σκόνη
φορτωμένο  σκουτιά κουρελούδες
και  μέσα  απ’ το σωρό δυό
γάμπες γυναίκειες  που κρέμονταν
κι όλο το πίσω μέρος
ένας τεράστιος δίσκος κόλλυβα
πασπαλισμένος  ζάχαρη άχνη

Κι έμοιαζε η αίθουσα 
με δημόσια ουρητήρια
 μύριζε αμμωνία και ακαθαρισίες
 έτσι  που γλίστρησα 
κι ανασηκώθηκα πάλι
χωρίς ν’ αγγίξω  το δάπεδο
κι όλο γύρω φίλοι  καθισμένοι
 σε γραφεία που τους φίλησα
 έναν έναν και μόνο τον Αντρέα
γνώρισα κάτι πήγα ν’ αστειευτώ
 δεν τα κατάφερα
ήτα οι στιγμές  πικρές
 κι οι  μνήμες  κρίσιμες…

 Δε θυμάμαι  αν ήταν Πέμπτη
ούτε τι χρώμα είχε η δεκαεννιά τ’  Απρίλη
κείνης της χρονιάς
 μόνο πως ήταν φαρδιά σαν πλατεία

πως έγινε και στένεψε τόσο η καρδιά
 σαν Παρασκευή προτού το μεσονύχτι
σινδόνη η νύχτα και την σκέπασε….

ΑΘΗΝΑ 8/9/2015