ΠΟΙΗΤΗΣ

Να ‘μουν κι εγώ ένας ποιητής
να ‘μουν και τροβαδούρος
να συνταιριάξω   ένα σκοπό
να πλέξω δυο τραγούδια
να τραγουδήσω  τους καημούς
του έρωτα τα πάθη
αγάπες που ξεχάστηκαν
πόθους που μαραθήκαν

Να πω για τα ψηλά βουνά
της θάλασσας τα βάθη
να πω για μια Βασιλική
για μια κυρά Φροσύνη
για τη Μαριώ απ’ τους Πενταγιούς
και τα παθήματά της
Να πω για μια μελαχροινή
μια γαϊτανουφρυδούσα|
και για τα μαύρα μάτια της
τα μαύρα τα μαλλιά της…

Μα εγώ δεν είμαι ποιητής
δεν είμαι τροβαδούρος
να βρω  δυό ρίμες να πονούν
δυο λόγια να δακρύζουν
να μοιάσουν ντέρτι που μαδά
καρδιά που τρέχει αίμα
και σκέφτομαι ξεριζωμούς
κοσμάκη που υποφέρει
και σκέφτομαι τα βάσανα
που βρήκαν τους δικούς μου…

Με παίρνει το παράπονο
και μοναχός μου κλαίω....

ΑΘΗΝΑ  18/9/2015