ΕΣΥ ΚΙ ΕΓΩ...

Εσύ κι εγώ

πέτρες στην πέτρα πάνω
χίλια και χίλια κι άλλα χίλια χρόνια…

Ηράκλεια  κύκλω όψεσαι
Τίρυνθα…

« ταις ναυσί  προσπλείσθαι…
 Ναύπλιον πεπλάσθε»

Αμυμώνη….

Κάστρο το κάστρο πάτησες
και κάστρο υψώθης…

Αγέρωχη του γρανίτη θέληση
«ότι εις τους αιώνας» η δόξα σου

τ’ όνομά  Σου

λυγερόκορμα  «Ι»
τα «Α» της άκρης του καιρού
τα άχραντα…
τα  άφθαρτα «Ν»
τα «Ω» των ωσσανά

εν τοις Υψίστοις πέτρες άπαρτες….

«Είμαι εδώ στην κορυφή»

Κάτω μακριά και ως πέρα
αναγαλλιάζει η θάλασσα

Άγιε μ’ Αντρέα του Παλαμηδιού
ο Γέρος στο Μπουντρούμι

Πασά μου τι ν’ απόγιναν
του κάστρου οι αρβανίτες;

κόκκινο εγίνει το νερό
κόκκινα και τα βράχια

Ανυποψίαστη ομορφιά
στου Ιτς Καλέ την άπλα…

Με ‘φέραν στην Καισσαριανή
με στήσανε στον τοίχο…

Είσαι εκεί στη κορυφή
ανυποψίαστη  Ομορφιά μου

Κράτα το χέρι μου
κρατώ το δικό σου

Τούτα τα κάστρα
στοιχειώνει ο θάνατος

Ψυχές τούτες οι πέτρες κλειούνε…
τούτες οι πέτρες οι ασήκωτες
ψυχές φυλακωμένες ….

τα βάσανά τους χίλια σκαλοπάτια…

του κυβερνήτη η ψυχή
η ‘ματοκυλισμένη……..
στης εκκλησιάς την πόρτα κείτεται….


ΑΘΗΝΑ 17/6/2014

Έρχομαι από μακριά…

χιλιάδες  χρόνια πίσω η μοίρα μου,
πότνια θεά,
ύφαινε ύφαινε υφαίνει

οι δρόμοι μου πάχνες
χάνονται στα σύθαμπα

λόγια  μνήμες
επιγραφές ξεθωριασμένες
σπασμένα μάρμαρα…

το πρόσωπό μου
χαράκια σκληρά

οι τόποι μου…

Άρνη…Τευμησός… Λέβινθος…
Πολυρρήνια…Δίκτυννα…
Ραδάμανθυ…. Βριάρεως… Τιθύς…

τούτες οι σκόρπιες πέτρες
ονόματα μύθοι αχλή

Βαθύ πηγάδι….
Η γλώσσα μου...

πλήθος ναοί
λίθοι λήθη
βαραίνω χάνομαι

χθόνιος είμαι….
έρχομαι από μακριά….

μάρτυρας μου τα λόγια τούτα...

«δεῦρ᾽ ἴθι νύμφα φίλη, ἵνα θέσκελα ἔργα ἴδηαι 
Τρώων θ᾽ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων,
οἳ πρὶν ἐπ᾽ ἀλλήλοισι φέρον πολύδακρυν Ἄρηα
ἐν πεδίῳ ὀλοοῖο λιλαιόμενοι πολέμοιο·
οἳ δὴ νῦν ἕαται σιγῇ, πόλεμος δὲ πέπαυται..»

έρχομαι από μακριά
είδωλό μου τα λόγια τούτα…

«ὃς δόλιον εὐνὴν ἐξέπραξ' ὑπ' αἰετοῦ
δίωγμα φεύγων, εἰ σαφὴς οὗτος λόγος•
Ἑλένη δ' ἐκλήθην. Ἃ δὲ πεπόνθαμεν κακὰ
λέγοιμ' ἄν.»

έχομαι από μακριά
μάρτυρας μου τα λόγια τούτα…

«Ὁ πάλαι μέν, ἐκ μὴ ὄντων πλάσας με, καὶ εἰκόνι σου θείᾳ τιμήσας, παραβάσει ἐντολῆς δὲ πάλιν με ἐπιστρέψας, εἰς γῆν ἐξ ἧς ἐλήφθην, εἰς τὸ καθ᾿ ὁμοίωσιν ἐπανάγαγε, τὸ ἀρχαῖον κάλλος ἀναμορφώσασθαι.»

έρχομαι από μακριά
είδωλό μου τα λόγια τούτα...

«Κορες ομορφες και γυμνες και λειες ωσαν το βοτσαλο 
με το λιγο μαυρο στις κοχες των μηρων 
και το πολυ και πλουσιο ανοιχτο στις ωμοπλατες 
να φυσουν ορθιες μεσα στην Κοχυλα 
και αλλες γραφοντας με κιμωλια 
λογια παραξενα, αινιγματικα: 
ΡΩΕΣ; ΑΛΑΣΘΑΣ, ΑΡΙΜΝΑ, 
ΟΛΗΙΣ, ΑΪΑΣΑΝΘΑ ΥΕΛΤΗΣ 
μικρες φωνες πουλιων και υακινθων»

έρχομαι από μακριά...
μάρτυρας μου τα λόγια τούτα…

«όταν κοιτάζεις γύρω σου και βρίσκεις
κύκλο τα πόδια θερισμένα
κύκλο τα χέρια πεθαμένα
κύκλο τα μάτια σκοτεινά•
…………………………………………
βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες»

τούτα τα λόγια είμαι...

μάρτυρας τους είμαι
είδωλό μου είναι...

μέσα τους γεννιέμαι...
μεγαλύνομαι....

ΑΘΗΝΑ 4/6/2014