ΕΣΥ ΚΙ ΕΓΩ...

Εσύ κι εγώ

πέτρες στην πέτρα πάνω
χίλια και χίλια κι άλλα χίλια χρόνια…

Ηράκλεια  κύκλω όψεσαι
Τίρυνθα…

« ταις ναυσί  προσπλείσθαι…
 Ναύπλιον πεπλάσθε»

Αμυμώνη….

Κάστρο το κάστρο πάτησες
και κάστρο υψώθης…

Αγέρωχη του γρανίτη θέληση
«ότι εις τους αιώνας» η δόξα σου

τ’ όνομά  Σου

λυγερόκορμα  «Ι»
τα «Α» της άκρης του καιρού
τα άχραντα…
τα  άφθαρτα «Ν»
τα «Ω» των ωσσανά

εν τοις Υψίστοις πέτρες άπαρτες….

«Είμαι εδώ στην κορυφή»

Κάτω μακριά και ως πέρα
αναγαλλιάζει η θάλασσα

Άγιε μ’ Αντρέα του Παλαμηδιού
ο Γέρος στο Μπουντρούμι

Πασά μου τι ν’ απόγιναν
του κάστρου οι αρβανίτες;

κόκκινο εγίνει το νερό
κόκκινα και τα βράχια

Ανυποψίαστη ομορφιά
στου Ιτς Καλέ την άπλα…

Με ‘φέραν στην Καισσαριανή
με στήσανε στον τοίχο…

Είσαι εκεί στη κορυφή
ανυποψίαστη  Ομορφιά μου

Κράτα το χέρι μου
κρατώ το δικό σου

Τούτα τα κάστρα
στοιχειώνει ο θάνατος

Ψυχές τούτες οι πέτρες κλειούνε…
τούτες οι πέτρες οι ασήκωτες
ψυχές φυλακωμένες ….

τα βάσανά τους χίλια σκαλοπάτια…

του κυβερνήτη η ψυχή
η ‘ματοκυλισμένη……..
στης εκκλησιάς την πόρτα κείτεται….


ΑΘΗΝΑ 17/6/2014