ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ

Είναι τα λόγια μου μωρά
της νύχτας και της μοναξιάς μου…

μικρά χαμογελάκια της οδύνης μου
 παρηγοριές  που σιγολειώνουν….
 κεράκια είναι στα χέρια μου πυρσοί
μονοπατάκια μαύρης νύχτας

Ανασύρω μνήμες απ’ τα βάθη της πικρές
άνθρωποι πολλοί κι οι πόνοι τους
βάσανα και ξενητειές  και θάνατοι
τούτος ο τόπος μαύροι χωρισμοί

Είναι τα λόγια μου ξόρκια
τις νύχτες που αλυχτά το κακό
τις νύχτες που παραμονεύει η ερημιά

φόβοι παλιοί κι αγάπες που διαβήκανε
πείνες χαράς και πείνες έρωτα
κι όσα κάποτε δείλιασα να πω

τώρα μ’ ένα τραγούδι παραβγαίνω τα όνειρά μου
 μ’ ένα φιλί , μ’ ένα λουλούδι

Είναι τα λόγια μου φιλιώματα
- τρικυμισμένη μου ψυχή
δίχως φτερά κι αθώα -
γύρω μου η ζωή  πορεύεται με πατερίτσες
τόσες προσδοκίες με κατάγματα
και πως ν’ αντέξω

τα παιδιά που πεινάνε
τις άδειες κατσαρόλες
τα μωρά δίχως γάλα

τ’  άδεια βλέμματα
τα στεγνά στόματα
τη  ζητιανιά
 τα σκυμμένα κεφάλια

 τι τραγούδι να πω

 τα λόγια μου άλαλα
τα λόγια μου μικρές πουτάνες στις γωνίες
νιάτα που μαραίνονται χωρίς ν’ ανθίσουν
τα λόγια μου ένας κόμπος π’ ανεβαίνει
οι άδειες τσέπες τ’ άνεργου
βουβοί θυμοί μεσ’ το μπαρούτι
βουβοί καημοί χαμηλωμένες περηφάνειες

Τα λόγια μου μάτια ταπεινά και ντροπιασμένα….

ΑΘΗΝΑ  27/04/ 2014