Ω!

Τα μάτια σου…

φιλιά
πουλιά  που γύρω  φλερτουράνε…

Το στόμα σου…

κόκκινο δαγκωμένο ρόδι…
και βάψανε τα χείλη σου

Τα  στήθη σου

άγρυπνη ευωδιά
δυό στεναγμοί
δυό ανασεμιές
κι ανεβοκατεβαίνουν

Ω! εφηβαίο επίορκο
με το λίγο σάλιο

δυστυχία  ανέφικτη
σκιά  πεθυμιάς 
που νοσταλγία μού ‘γινες
γυναίκα μακρινή
 της  πρώτης νιότης μου
κι α πού πολύ λαχτάρησα…

Ω! εφηβαίο επίορκο
γεύση αλμυρή

και σπίνα φυστικιού
στην  πάνω άκρη της σχισμής
μίσχος  μοσχοβολιάς

και τρικυμίζει  η γλώσσα μου
 και κροταλίζει…

Γίνεται η θλίψη ηδονή
κι η μοναξιά ξεχνιέται…

Ω! εφηβαίο επίορκο
μια αμμουδιά ο τόπος σου
που καίει
και γύρω φύκια

δίψα   άσβεστη

τα χείλη μου στα χείλη σου...

με δάκρυα σε πολιορκώ
με δάκρυα με πληρώνεις….

ΑΘΗΝΑ  15/2/2014