ΆΛΟΓΟ Η ΝΎΧΤΑ ΚΑΤΕΒΑΊΝΕΙ

Άλογο η νύχτα κατεβαίνει…
Μαύρα πουλιά τα πέταλά της…
χτυπάνε οι οπλές της τον αέρα
πήζει ο τόπος και σκουραίνει….

Σκουραίνουν οι ψυχές
και κλειούνε….

 Μαύρο του πόνου άλογο…
του Θάνατου, ώρα πολλή,
μετά το μεσονύχτι…
Μαύρος αχός  το ποδοβολητό σου…

Σ’ ακούνε σφίγγουν  οι ψυχές….

- Για ‘ντα είναι μαύρα τα βουνά;
- Οι μοναξιές ξυπνάνε…

Μαύρη κοιλιά της νύχτας
γεννάς αστέρια…
Μικρά καντήλια της ελπίδας μας
στις εκκλησιές που χτίζουνε
τα δάκρυα…
Παρηγοριές που τρεμουλιάζουνε
και καίνε με λαδάκι
στης ερημιάς το λύχνο…

Θρήνοι βουβοί,
στυφοί  λυγμοί στον ουρανίσκο…

- Για ‘ντα ‘σαι νύχτα σκοτεινή;
- Οι μοναξιές περνάνε…

Θεριέψανε οι ίσκιοι τους
με τους αποθαμένους…
Θεριέψανε κι οι φόβοι μου
που  κλειώ στα σωθικά μου….
Κι απού πενθώ για τους καημούς
που μοναχοί αγρυπνάνε….

ΛΑΚΚΟΙ ΚΥΔΩΝΙΑΣ 3/1/2014