ΧΡΟΝΟΣ

Ποτάμι ο καιρός κυλάει…

Γίνεται θάλασσα πλατειά
που όσο πάει κι απλώνει
όσο δε πιάνει μάτι
όσο δε βάνει νους…..

Πίσω οι πηγές του χάθηκαν
σ’ ομίχλες περασμένες…

Ο χρόνος  ειν’ παράπονο
που πάντα μεγαλώνει…
κι απ’ όταν εξεκίνησε
σταματημό δεν έχει…

Ο χρόνος είναι στεναγμός
που δεν τον βάνει ο τόπος
κι από  ‘ξ αρχής πάνε μαζί
αντάμα ταξιδεύουν…

Με τούτο το παράπονο
και με το βούρκωμά του
ο κόσμος αλαργεύει…

ΑΘΗΝΑ 7/12/2013