ΣΤΕΚΩ ΠΑΡΑΜΕΡΑ

Στέκω παράμερα…

Αποκαθαίρω λέξεις
γυρεύοντας να φτάσω
στην ψίχα τους…

Την  κρυμμένη ψυχή τους…

Πονάνε  τα λόγια…

Τα βαρειά
που δε σηκώνει αέρας…

Τ’  ανείπωτα
που τρικυμίζουνε
τα στήθεια…

Κι η σιωπή…

Εκτεθειμένη σε ερμηνείες
κι αναγνώσεις  ευάλωτες…

Που  να κρατηθώ…

Αλήθεια αλύτρωτη
αδελφή μου….

Σ’ αμφίσημους χρησμούς
φυλακωμένη

Έλα …
κατοίκησε τα μάτια μου

Γυμνή...

Σα μοναξιά

Αποδιωγμένο παιδί  κοιμάσαι στους δρόμους

Η φωνή μου

Οργισμένα μάτια….

ΑΘΗΝΑ 24/12/2013