Τετάρτη δημοτικού
και καλοκαίρι
στη Σκαφιδιά στην κατασκήνωση…
Εσύ ομαδάρχης
τελειόφοιτη
γύρω στα δεκαεφτά σου…
Με πήρες υπ’ ευθύνη σου…
Όμορφη πολύ στα μάτια μου
με πόδια λεία και μακριά
με κάθιζες επάνω τους
και κολυμπούσες
ανάσκελα για τόσο
όσο που τέντωναν τα δυό σου στήθη
κι ύστερα πλούσια όπως ήταν
έρχονταν και γέμιζαν ξανά
το τιρκουάζ μαγιώ σου…
Τα μάτια μου πάντα εκεί
στο πρόσωπο
μα πιο πολύ στο στήθος
πορτοκαλένια γεμάτο
στρογγυλό….
Μου χαμογελούσες
κι ήταν το χαμογέλιο σου
αίνιγμα και υπαινιγμός
και νόημα…
Κάθε φορά στη θάλασσα
ήταν το παιγνίδι μας…
Πέρασαν οι μέρες
τα χρόνια….
Θυμάμαι μόνο τα στήθη σου
και πως ήσουν
απ’ τον Πύργο
Γορτυνίας…τόσο
μου είχες πει…
Κάθε που περνώ
κοιτάζω το σπίτι
μη τύχει και σε δω…
Μια μονοκατοικία
η ίδια από τότε…
Έχει πάντα
τα παντζούρια
κλειστά….
τι να απόγινες….
Δε σε ξανάδα…
***
Η φίλη σου τα είχε με το Γιώργο
Μ' έφερε μαζί του
Σ' έφερε μαζί της
Καρόλου Ντηλ
όξω απ' το σχολειό σας...
Αγωνία...
Το βράδυ με τα μάτια ρώτησα...
" Μοιάζει με τον Ομάρ Σαρίφ"
είπε πως είπες...
Δε σε ξανάδα...
***
Πανεπιστημίου, υπόγεο,
μέσα στο δισκάδικο...
Σήκωσα τα μάτια
μου χαμογέλασες
Χίλιοι καϋμοί
και χτύπησαν
τ' ακίνητα φτερά τους
χίλια άστρα
και σε φώτισαν
Έσκυψα πάλι
μη δεις την ταραχή μου
Ούτε λεπτό δεν πέρασε
μέχρι να σε ξανοίξω πάλι
μα εσύ άφαντη….
Βγήκα στο δρόμο
τρέχοντας ως πάνω...
πουθενά..
πήρα το δρόμο αντίθετα
το ίδιο πιλαλώντας...
Στην άκρη απο το Ρέξ
με περίμενες...
Γελούσες ασταμάτητα...
Γέλασα...
Αμήχανος στην τόση ομορφιά σου.....
Δε σε ξανάδα....
***
Απόγευμα σουρούπωνε
και 'ρχόσουν απ' αντίθετα..
Σε κοίταξα επίμονα
Καστανά μαλλιά
και μάτια όμορφα
βυθίστηκα μέσα τους...
Θλίψη πολλή κι απόγνωση
πιάστηκες στα δικά μου...
Αντιγύρισα
" Πεινάς;" με ρώτησες ήσυχα
μετά τα πρώτα λόγια…
Εσύ πεινούσες...
" Πεινώ" είπα το ίδιο ήρεμα
Συνέχισες μέχρι το " ΑΙΓΑΙΟΝ"
Αμίλητη απόφαγες
και ψέλλισες κάτι για μια έξωση..
για πράγματα και ρούχα
που σου 'βγαλαν στο δρόμο..
" Κάνεις ωραίο έρωτα;"
ήταν η δεύτερη το ίδιο θλιμμένη ερώτησή σου…
Έμεινα βουβός
δεν ήθελα μια τέτοια πληρωμή
Σου έδωσα ότι είχα
δυο τρία χιλιάρικα
ίσως και λιγότερα...
" αύριο ;¨" μου κάνεις
"αύριο" κι εγώ αόριστα
Δεν ήρθα
Δε σε ξανάδα...
***
Παλιά δόξα στο σινεμά
μάλλον σε ρόλους δεύτερους..
σε θυμάμαι
κάθε που βλέπω ελληνικές ταινίες
Ομόνοια
και τρίτης Σεπτεμβρίου
μου μίλησες γλυκά
και μου συστήθηκες..
Με ρώτησες αν μπορω
να σου δώσω τα ναύλα
για τη Σαλαμίνα..
Ανταποκρίθηκα
δάκρυσες
εσκυψες και μου κλεισες τα χέρια
μέσα στα δικά σου
Με κοίταζες με νόημα
" πως κατάντησα"
κι ευγνωμοσύνη
Με κάλεσες στο σπίτι σου
κάπου στη Βικτώρια
Πως έμενες είπες με μια ανηψούλα σου...
Μου έβαλες στο χέρι
αντρέσσα και τηλέφωνο...
την πληγωμένη σου αξιοπρέπεια....
Δεν ήρθα...δεν τηλεφώνησα..
Δε σε ξανάδα....
***
Σε κάποια πλαζ
Αγιο Κοσμά, Βούλα ή Βουλιαγμένη
που να θυμάμαι...
Ούτε σένα θυμάμαι..
Μόνο την αποκοτιά
που 'χουνε καμιά φορά
τα νιάτα...
Μόλις που είχα φτάσει
και δοκίμαζα με τ' ακροδάχτυλά μου
το νερό...
Εσύ δυο μέτρα το πολύ μπροστά μου
ανάσκελα και λίγο κυρτά στο πλάι
κοίταζες το πέλαγος
και είχες αφεθεί στα κύματα
νανουριστά να σε λικνίζουν...
Ξάπλωσα πίσω υπολογίζοντας
το κύμα να σε φέρει...
Με κάθε κύμα με κάθε λίκνισμα
με σίμωνες κι εγώ χτυποκαρδούσα...
Ώσπου ένα κύμα τελευταίο
σ' εφερε στην ανοιχτή αγκαλιά μου..
Για μια στιγμή ξαφνιάστηκες
μα αμέσως ξέσπασες σε γέλια...
μιλήσαμε τα τυπικά
μου είπες το όνομά σου
πως ήσουν απ' το Πέραμα
και να συναντηθούμε
Το απόγιομα της ίδιας μέρας...
Δεν ήρθες...
Δε σε ξανάδα....
***
Γυναίκες έρωτες μου
ανολοκλήρωτοι…
Πόσα σας χρωστώ……
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 11/11/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου