"ΤΥΡΤΑΙΟΣ"

Ο Δον  κιχ  κόττης  εξορμά…
ψοφίμι το μουλάρι του

" Το δώρο σου Νικηταρά ..."
χωρίς κριθάρι και ουρά....

Ο Δον κι η Τσάτσω του εφορμούν
«μύλο» ορθό δεν άφηκαν

" Οι πρόγονοί μας μια φορά
έκαναν θαύματα πολλά..."

Παναγιώτης " τσοπανάκος"
' πα στη γκλίτσα ακουμπισμένος…

Δύσμορφος και ραχητικός
στραβοπόδης και κοντός

το στράτευμα παράτρεχε
παινώντας και ψυχώνοντας..

«Ο καπετάν Νικηταράς
 πολέμα σαν παλληκαράς»

κι είχε ένα λεβέντη μούτσο
ξακουστό σαν τον Ανδρούτσο

Μες στους κάμπους πάει κοιμάται
και κανένα δεν φοβάται».

Πάνο Κάλλια  τσοπανάκο
τουφέκι δεν εκράτησες...

σαν τον Κοσμά τον Αιτωλό
η κόττα του και ο Δον Λωλό
γυρνά από ΄κει γυρνά από 'δω

Φέρνει το λόγο το «σεπτό»
το δρόμο έκανε σχολειό

Την ερημιά του εκκλησιά
δίχως καντήλια και κεριά

τα λόγια του ηχούν καμπάνες
μοιχούς ξορκίζει και πουτάνες

" Ω! των πτωχών υπερασπιστή"
αυτόκλητε και μισθοφόρε
μυρίζει η αγιοσύνη σου
η δήθεν σου η ηθική
η ψευτοκαλοσύνη σου

Ζήλωσες σάρκα αμαρτωλή
"κραταιέ"  " τροπαιοφόρε"
καμώνεσαι το νηστευτή
ανήξερος απ’ τη ζωή

Ω! κέρατο του σατανά
ψυχή της πίσσας σκοτεινιά

Άγια γη μήτηρ Μυροβλήτη
Φύλαξε το δικό μας σπίτι
απ’ το κακό που’ ρθε κοντά μας
« ο όξω από δώ» να ΄ναι μακριά μας….

Στο δρόμο για τη Δημητσάνα
πέθανες, λέει,  μεσόστρατα...
όχι από βόλι γ'ή σπαθί
μα απ' τα πολλά κορόμηλα....

Πάει ψόφησε και το μουλάρι...
απόμεινες με το σαμάρι...

Άει  «Παναγιώτη» τσοπανάκο
αφελή και φουκαράκο

Πόσους ακόμα να γελάσεις…
σαν άλλος Μέγας μαλακάσης……


ΑΘΗΝΑ  29/8/2013