1. Tου χωρισμού
Γκαύγεις μ' αφήνεις μοναχή να πας σε ξένο χώμα
και να με τρώει η γ' ερημιά που 'χει το άδειο στρώμα...
Δε πηαίνω μπλιό στην εκκλησιά δε βγαίνω στο μεϊντάνι
μη με θωρούνε μοναχή κι ο νους τους κακοβάνει...
Πέτρα 'γινε η καρδούλα μου και ξύλο το κορμί μου
κι η θλίψη μαύρη και βαρειά πλακώνει τη ζωή μου...
Αν είσαι Θιός και στέλιωσες και στέκει ο 'πάνω κόσμος
Σπλαχνίσου με την δούλη σου δε νταγιαντιέται ο πόνος....
2.Της Ξενητειάς
Ως είναι η νύχτα η θλιβερή πολλά σκοτειδιασμένη
ετσά 'ναι κι η καρδούλα μου στα ξένα μισεμένη.....
Όντε μ' αποχαιρέτησες, όξω από την αυλή μας
ήτονε χιόνι και βροχή μα μπλιό μέσ' την ψυχή μας
Τ' αη Βασιλειού ανέβαλα τσ' Γέννας δε μου 'βόλει
κι απόμεινα στην ξενητειά , δεντρί στο ξεροβόρι.....
Πριν τη μεγάλη τη Λαμπρή σα θέλει ο Θιός κινάω
την π'αγαπώ ν' ανταμωθώ γλυκό ψωμί να φάω...
Να δω το πικραχείλι της να ανθεί να κοκκινίζει
και τσ' κορμιού τση' η γ' ευωδιά παλιά να μου θυμίζει..
ΑΘΗΝΑ 11/8/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου