(Στο ποίημα που ακολουθεί έχω χρησιμοποιήσει πολύ από το
ύφος και το μουσικό ρυθμό του Διονύση Σαββόπουλου..)
ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ Σ.
Μου μιλάς τα 'χω χαμένα και δεν απαντώ
μόνο το κεφάλι σκύβω χαμηλά κοιτώ
Τ' όνομά σου ψιθυρίζω μ’αναφυλλιτά
η καρδιά μου αναστενάζει και βαθειά πονά..
Μα εσύ όλο με μαλώνεις ντρέπομαι πολύ
το κεφάλι χάιδεψέ μου δώσ' μου ένα φιλί
Σκύψε χαμογέλασέ μου έλα πιο κοντά
τα ματάκια σου να βλέπω μαύρα και ζεστά
Με κοιτάζουν τα κοιτάζω και ζεσταίνομαι
η ομορφιά τους με τυλίγει και δε φαίνομαι
Θέλω μόνο να σ' αγγίζω να σε αγαπώ
Με τη σκέψη σου δακρύζω και σε λαχταρώ...
Στο χωριό το Βασιλάκι σ’ ονειρεύομαι
να ‘σαι στο δικό μου πλάι να πηγαίνουμε
Μέσα από ελιές και αμπέλια δροσερά νερά
ένα γύρω να ‘ναι ο τόπος δάση σκιερά…
Να ‘ναι πάνω μας τ’ αστέρια χείλη φλογερά
να μην έχουν τα φιλιά μας όσια κι ιερά…
Τα πουλιά να κελαηδάνε να το λεν κρυφά
της αγάπης το τραγούδι πόθου ανασεμιά
Της ψυχής μου αναστενάρια μαύρα μου μαλλιά
από φω σ’ έχω πλασμένη κι όνειρα πολλά….
ΑΘΗΝΑ 29/7/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου