ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ

Μετά την ερήμην καταδίκη του

οι  αναμάρτητοι τον φτάσαν εξαπίνης

και τον κύκλωσαν...

 

Μπροστά, αγέρωχος κι απάνω στ΄άλογό του

ο Μέγας Δημεγερέτης...

 

Άτεγκτος και βλοσυρός

κραδαίνει τη ρομφαία

 

Τον πρώτο λίθο βαλέτω θελήσας...

 

Γύρω του πλήθος οι πραιτωριανοί

γλίσχροι μισθοφόροι

κι αυλοκόλακες...

 

"Μα..." ..." Αρκεί... Κατήγορε

ανασκεύασέ μου την απολογία του"....

 

" Αγάπησε.... Τι άλλη χρείαν

αποδείξεων έχομεν;..."

 

Μικροί σωροί οι πέτρες

παρά πόδα...

 

ανά χείρας.....

 

Τα δάχτυλα παίξαν

ιδρωμένα...

κι άφησαν να φύγουν

οι πρώτες οι  ανυπόμονες..

 

Τον βρήκαν στο κεφάλι

στο στήθος στην ψυχή

 

Γύρισε τα μάτια ψηλά

σα σε παραθύρι...

 

κι είδε ένα πρόσωπο

να σβύνει...

 

Αχνό σα να 'λειωνε σε δάκρυα...

 

Πέταξε να τ' ανταμώσει

 

Κάτω του απόμειναν

οι αμύντορες...

 

Των πρέπει και των δήθεν....

 

Βιγλάτορες

 

Το αίμα του έβαψε τις πέτρες

και το ψέμα...

 

Μόνο του όπλο

το χαμόγελό του..

 

Το όλο καλοσύνη

ολόισιο κοίταγμα

στα μάτια...

 

Αμαρτία κατά δική του....

 

ΑΘΗΝΑ 11/6/2013