ΑΠΟΓΝΩΣΗ

Δεν ξέρω πως και το γιατί
μα κάθε απόγιομα
ερχόμουνα στη βάρδια σου.


Εκεί ανάμεσα σε χαρτιά και σε τηλέφωνα
γεροδεμένη ως ήσουν
με κάθιζες στα πόδια σου
κανοντας μαζί και τη δουλειά σου

Άντρας, παιχνίδι και παιδί

Τ' άσπρο πουκάμισο ανοιχτό
με άφηνε να βλέπω
λίγο απο το στήθος σου.


σαν το 'νοιωθες με κοίταζες
για μια στιγμή
χαμογελώντας μου..


Συνενοχή το βλέμμα σου


Μια μαύρη σκοτεινιά και ζέση
ίδια η θέρμη που ανάδιδε η κοιλιά σου
κι έκαιγε απο κάτω μου...


Δήθεν αδέξια, δήθεν από λάθος
άγγιζα δειλά και φευγαλέα
σαν πως ν' αγκύλωνε η θηλή σου

τριαντάφυλλο

Θέλω να δώ ψιθύρισα
" Την Κυριακή θα ρθω να σε πάρω
βόλτα στο Πανόραμα"


Μέσ' σε λαχτάρα κι ονειρα
Ήρθε η Κυριακή
χωρίς εκείνη

Το ίδιο και η Δευτέρα
κι άλλα πολλά απογεύματα


Έχετε δεί απόγνωση
δεκατριώ χρονών;


ΑΘΗΝΑ 02/02/2012